Abysmally Treated


Abysmally Treated

Unfathomable as it is
Abbysal notion
I open the box of documents
(Standing next to a book
By the poet whose dreams were
Trodden)
It’s got roses and
Butterflies on
Letters Bills Certificates
A workshop on DVD
And a wipe for glasses
Time to use it I guess

Eyes see the nefariousness
Magnitude of mishaps
Impregnated my pillow
Printed with witches
Tears run away from it
Back to my head
Veni, vidi no victory
The sword needs to be
Reforged but fire’s gone
Check-mate my mates
I’m no longer your stanchion

And my mantra follows

From every nook inside my head
To be myself, regain my thread
I want to banish recollection
I must set up a proper flection
It doesn’t matter hurt or touched
Unfairly treated, badly matched
Hide in that box the pride which pricks
Dig inside, never chase what slicks
Let every bud whirl in your eyes
Don’t give up building your here paradise.

Shanti shanti shanti

Again


Komentarze

  1. Anonimowy18 lipca 2015 18:06

    Podziwiam Pani talent poetycki i graficzny, subtelnie zgodne.
    Czy grafiki też sa Pani autorstwa?
    Kojarzy mi się Pani z Wyspiańskim, który był mocno polski,
    Pani jest kosmopolityczna, jednak wrażliwość i rozterki MOCNO SŁOWIAŃSKIE.
    Kraków przyciąga polskością, multi-kulti zasłużenie pada na pysk.
    Dla mnie Pani jest piękna Polką.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. jag (Agnieszka Majcher)1 stycznia 2016 20:32

      Dawno tu nie zaglądałam, a tu taki miły komentarz. Ojej, dziękuję... Tak jeśli nie ma podpisu, że fotkę od kogoś użyczyłam, jest moja. Pozdrawiam serdecznie :)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wiersze Lema w tłumaczeniu

Obraz
  Artkuł  ukazał się oryginalnie w magazynie "Projektor" Od poezji absurdu do romantyczności. Angielskie przekłady wierszy Elektybałta z „ Cyberiady” Stanisława Lema.   1. Przekład „Cyberiady” i korespondencja autora z Michaelem Kandelem. „Cyberiada” jest zbiorem krótkich form prozatorskich, których głównymi bohaterami jest para genialnych konstruktorów – wynalazców, podróżujących po różnych planetach: Trurl i Klapaucjusz. Ci poszukiwacze szczęścia, przygód i godziwej zapłaty są jedną z typowych dla literatury par nierozłącznych kompanów, wiecznie rywalizujących i sprzeczających się [1] , tak barwnych, że trudno oprzeć się wrażeniu, że obcujemy z opisem ludzi z krwi i kości. Wojciech Orłowski w biografii pisarza pozwala, jak sam przyznaje, ponieść się wyobraźni i wysuwa – dość prawdopodobnie brzmiącą – tezę, że para ta miała swój pierwowzór w relacji Lema z jego przyjacielem Janem Błońskim [2] . Rzecz rozgrywa się w świecie, w którym sztuczna inteligencja opanowała Ws
Czytaj więcej

Sięgając po widnokrąg

Obraz
Mieszkając w Kielcach całe życie, człowiek nie wie, co to widnokrąg. Gdzie się nie obejrzysz, w niedużej odległości od ciebie wyrasta pagór, i nie wiesz, czy jak się wespniesz, sięgniesz nieba, czy wchłonie cię bezkres przycupniety z drugiej strony.  Pewnie dlatego tak przyciąga nas morze - absolutne przeciwieństwo naszych krajobrazów... Kielecka premiera adaptacji powieści Myśliwskiego była obcowaniem z widnokręgiem - najlepszym, jakie mogło spotkać kielczanina. Adaptacja alinearnej opowieści o - pozornie banalnej - przemianie chłopca w mężczyznę jest obrazem uniwersalnym. Oczywiście, powyższy opis treści książki jest karygodnym uproszczeniem, ale jeśli ktoś pragnie pogłębienia tematu, literatura dotyczącą powieści jest obszerna. I będzie dobrym wstępem do odbioru spektaklu, ponieważ jego twórcy wykazali się (dla mnie na szczęście) wielką lojalnoscią wobec pierwowzoru. Ta adaptacja jest według mnie wiernym przekładem intersemiotycznym, tekst oryginału jest w centrum spektaklu, zost
Czytaj więcej

Pociąg(i) do Islandii

Obraz
  (recenzja spektaklu) Powroty są   zawsze ciekawe. Taki też był powrót do Teatru im. S. Żeromskiego – po przerwie spowodowanej zmęczeniem propozycjami placówki i niechęcią wobec reżimu sanitarnego, z którym teatr mi się kojarzył, z niecierpliwością czekałam na premierę. "Kilka opowieści z Islandii" reklamowano jako spektakl jubileuszowy przygotowywany z okazji 145-lecia istnienia kieleckiej sceny dramatycznej. I dobrze się stało, że zamiast jakiejś lokalnej wiwisekcji zaprezentowano nam tych kilka historii o ludziach, dla których punktem zbornym jest pobyt na Islandii. Choć trudno byłoby mi nazwać je w pełni uniwersalnymi, odsłaniają one rąbka tajemnicy o kondycji człowieka. I stanowią miły punkt wyjścia do jubileuszowych przemyśleń. Dobrze się też stało, że jubileuszowy spektakl reprezentuje mimo wszystko teatr dramatyczny, statystycznie mocniej reprezentowany na przestrzeni dekad. Oczywiście nie w najbardziej ortodoksyjnej formie kompozycyjnej, o nie – z tą twórcy wc
Czytaj więcej