A man looked up
Into the blue eye
That stone-cast
Bleached sky
Opened
And saw cognition

A man looked up
Into the blue eye
That stone-cast
Bleached sky
Opened
And saw redemption

A man looked up
Into the blue eye
That stone-cast
Bleached sky
Opened
And saw refuge

A man looked up
Into the blue eye
That stone-cast
Bleached sky
Opened
And saw peers

A man looked up
Into the blue eye
That stone-cast
Bleached sky
Opened
And saw energies

A man looked up
Into the blue eye
That stone-cast
Bleached sky
Opened
And saw void
Enlightened
As sun peeped through it

Simultaneously…


 Człowiek spojrzał w górę
W błękitne oko
Które chmurne jak kamień 
Wyblakłe niebo
Otworzyło
I ujrzał poznanie

 Człowiek spojrzał w górę
W błękitne oko
Które chmurne jak kamień 
Wyblakłe niebo
Otworzyło

I ujrzał zbawienie

 Człowiek spojrzał w górę
W błękitne oko
Które chmurne jak kamień 
Wyblakłe niebo
Otworzyło

I ujrzał ucieczkę

 Człowiek spojrzał w górę
W błękitne oko
Które chmurne jak kamień 
Wyblakłe niebo
Otworzyło

I ujrzał podobnych sobie

 Człowiek spojrzał w górę
W błękitne oko
Które chmurne jak kamień 
Wyblakłe niebo
Otworzyło

I ujrzał energie

 Człowiek spojrzał w górę
W błękitne oko
Które chmurne jak kamień 
Wyblakłe niebo
Otworzyło

I ujrzał pustkę
Oświecony
Bo słońce zajrzało przez nie

 W tym samym momencie...

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Pociąg(i) do Islandii

Obraz
  (recenzja spektaklu) Powroty są   zawsze ciekawe. Taki też był powrót do Teatru im. S. Żeromskiego – po przerwie spowodowanej zmęczeniem propozycjami placówki i niechęcią wobec reżimu sanitarnego, z którym teatr mi się kojarzył, z niecierpliwością czekałam na premierę. "Kilka opowieści z Islandii" reklamowano jako spektakl jubileuszowy przygotowywany z okazji 145-lecia istnienia kieleckiej sceny dramatycznej. I dobrze się stało, że zamiast jakiejś lokalnej wiwisekcji zaprezentowano nam tych kilka historii o ludziach, dla których punktem zbornym jest pobyt na Islandii. Choć trudno byłoby mi nazwać je w pełni uniwersalnymi, odsłaniają one rąbka tajemnicy o kondycji człowieka. I stanowią miły punkt wyjścia do jubileuszowych przemyśleń. Dobrze się też stało, że jubileuszowy spektakl reprezentuje mimo wszystko teatr dramatyczny, statystycznie mocniej reprezentowany na przestrzeni dekad. Oczywiście nie w najbardziej ortodoksyjnej formie kompozycyjnej, o nie – z tą twórcy wc
Czytaj więcej

Wiersze Lema w tłumaczeniu

Obraz
  Artkuł  ukazał się oryginalnie w magazynie "Projektor" Od poezji absurdu do romantyczności. Angielskie przekłady wierszy Elektybałta z „ Cyberiady” Stanisława Lema.   1. Przekład „Cyberiady” i korespondencja autora z Michaelem Kandelem. „Cyberiada” jest zbiorem krótkich form prozatorskich, których głównymi bohaterami jest para genialnych konstruktorów – wynalazców, podróżujących po różnych planetach: Trurl i Klapaucjusz. Ci poszukiwacze szczęścia, przygód i godziwej zapłaty są jedną z typowych dla literatury par nierozłącznych kompanów, wiecznie rywalizujących i sprzeczających się [1] , tak barwnych, że trudno oprzeć się wrażeniu, że obcujemy z opisem ludzi z krwi i kości. Wojciech Orłowski w biografii pisarza pozwala, jak sam przyznaje, ponieść się wyobraźni i wysuwa – dość prawdopodobnie brzmiącą – tezę, że para ta miała swój pierwowzór w relacji Lema z jego przyjacielem Janem Błońskim [2] . Rzecz rozgrywa się w świecie, w którym sztuczna inteligencja opanowała Ws
Czytaj więcej

Umrzeć ze śmiechu (recenzja)

Obraz
Dear Mary (recenzja spektaklu UMRZEĆ ZE ŚMIECHU  w reż. Mirosława Bielińskiego, teatru Tetatet https://www.teatrtetatet.pl/ ) Droga Mary, Już drugi raz w swojej karierze recenzenckiej piszę list do bohatera spektaklu. Wiem, powtarzam się, ale naprawdę szkoda by było, żebyś nie dowiedziała się, jak tam ta Twoja stypa poszła w Kielcach. Kochana, nie musisz się o nic martwić. Wiem, jesteś, pardon, byłaś, maniaczką planowania. Jednak, nie zaplanowałabyś tego lepiej jak zrobili to ci wariaci zaangażowani w poczęcie stowarzyszenia i niezależnego teatru, którzy na swoją pierwszą premierę wybrali właśnie historię Twoją i Twoich przyjaciółek (choć może Ty ich właśnie zaplanowałaś [?]). Muszę Ci się przyznać, że szłam zaniepokojona na spektakl. Nie jestem miłośnikiem komedii. Raczej nie. I faktycznie, mam odmienne poczucie humoru od większości. Zazwyczaj jestem zażenowana, kiedy inni się śmieją. Wyznam Ci jednak po cichu, bo wiem, że zabierzesz to ze sobą do grobu, że lubię „Dwóch i p
Czytaj więcej