Challenge 2 (10) / I Rememeber


Listen to an excerpt of Joe Brainerd’s “Remember” here: http://buff.ly/14GJb1c Write your own version.

I Rememeber

I remember
A steamroller huge as a mountain
Me and my cousin worshipping the roadworkers
I remember
Dolls of ice-lollipop stick
That broke too easily in the boys' hands
I remember
Baptising toy bears in church
And taking class-family photos after that
I remember
Grandad's catering
When I'd forgotten to take my sandwiches
I remember
Measuring how deep was the creek
After unwillingly slipping into it one April
I remember
A dog in its little house
Made of cottage cheese by Granny
I remember
Watching crime stories from behind the door
Because Mom said I was too young for violence
I remember
Bombing first snowdrops with snowy mud
On our way back from the cinema one February
I remember
First cassettes with crappy music
That we used to roll to and fro on pencils
I remember
Red flags, Lenin, May first parades
Waiting for the curtain's fall that really didn't matter


Pamiętam
Walec wielki jak góra
Ja i mój kuzyn wielbiący robotników drogowych
Pamiętam
Lalki z lodowych lizaków na patyku
Które łamały się zbyt łatwo w rękach chłopców
Pamiętam
Chrzciny miśków w kościele
I robienie klasowo-rodzinnych zdjęć po tym
Pamiętam
Dziadka w roli cateringu
Kiedy zapomniałam zabrać kanapki
Pamiętam
Mierzenie jak głęboki jest potok
Po nieumyslnym ześliźgnięciu się do niego pewnego kwietnia
Pamiętam
Psa w małym domku
Wykonanego z serka wiejskiego przez babcię
Pamiętam
Oglądanie kryminałów zza drzwi
Bo mama powiedziała, że jestem za młoda na przemoc
Pamiętam
Bombardowanie pierwszych przebiśniegów śnieżnym błotem
W naszej drodze powrotnej z kina pewnego lutego
Pamiętam
Pierwsze kasety z bzdurną muzyką
Które kiedyś kręciłam tam i z powrotem na ołówku
Pamiętam
Czerwone flagi, Lenina, pierwszomajowe pochody
Czekanie na upadek kurtyny, który naprawdę nie ma znaczenia

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wiersze Lema w tłumaczeniu

Obraz
  Artkuł  ukazał się oryginalnie w magazynie "Projektor" Od poezji absurdu do romantyczności. Angielskie przekłady wierszy Elektybałta z „ Cyberiady” Stanisława Lema.   1. Przekład „Cyberiady” i korespondencja autora z Michaelem Kandelem. „Cyberiada” jest zbiorem krótkich form prozatorskich, których głównymi bohaterami jest para genialnych konstruktorów – wynalazców, podróżujących po różnych planetach: Trurl i Klapaucjusz. Ci poszukiwacze szczęścia, przygód i godziwej zapłaty są jedną z typowych dla literatury par nierozłącznych kompanów, wiecznie rywalizujących i sprzeczających się [1] , tak barwnych, że trudno oprzeć się wrażeniu, że obcujemy z opisem ludzi z krwi i kości. Wojciech Orłowski w biografii pisarza pozwala, jak sam przyznaje, ponieść się wyobraźni i wysuwa – dość prawdopodobnie brzmiącą – tezę, że para ta miała swój pierwowzór w relacji Lema z jego przyjacielem Janem Błońskim [2] . Rzecz rozgrywa się w świecie, w którym sztuczna inteligencja opanowała Ws
Czytaj więcej

Sięgając po widnokrąg

Obraz
Mieszkając w Kielcach całe życie, człowiek nie wie, co to widnokrąg. Gdzie się nie obejrzysz, w niedużej odległości od ciebie wyrasta pagór, i nie wiesz, czy jak się wespniesz, sięgniesz nieba, czy wchłonie cię bezkres przycupniety z drugiej strony.  Pewnie dlatego tak przyciąga nas morze - absolutne przeciwieństwo naszych krajobrazów... Kielecka premiera adaptacji powieści Myśliwskiego była obcowaniem z widnokręgiem - najlepszym, jakie mogło spotkać kielczanina. Adaptacja alinearnej opowieści o - pozornie banalnej - przemianie chłopca w mężczyznę jest obrazem uniwersalnym. Oczywiście, powyższy opis treści książki jest karygodnym uproszczeniem, ale jeśli ktoś pragnie pogłębienia tematu, literatura dotyczącą powieści jest obszerna. I będzie dobrym wstępem do odbioru spektaklu, ponieważ jego twórcy wykazali się (dla mnie na szczęście) wielką lojalnoscią wobec pierwowzoru. Ta adaptacja jest według mnie wiernym przekładem intersemiotycznym, tekst oryginału jest w centrum spektaklu, zost
Czytaj więcej

Pociąg(i) do Islandii

Obraz
  (recenzja spektaklu) Powroty są   zawsze ciekawe. Taki też był powrót do Teatru im. S. Żeromskiego – po przerwie spowodowanej zmęczeniem propozycjami placówki i niechęcią wobec reżimu sanitarnego, z którym teatr mi się kojarzył, z niecierpliwością czekałam na premierę. "Kilka opowieści z Islandii" reklamowano jako spektakl jubileuszowy przygotowywany z okazji 145-lecia istnienia kieleckiej sceny dramatycznej. I dobrze się stało, że zamiast jakiejś lokalnej wiwisekcji zaprezentowano nam tych kilka historii o ludziach, dla których punktem zbornym jest pobyt na Islandii. Choć trudno byłoby mi nazwać je w pełni uniwersalnymi, odsłaniają one rąbka tajemnicy o kondycji człowieka. I stanowią miły punkt wyjścia do jubileuszowych przemyśleń. Dobrze się też stało, że jubileuszowy spektakl reprezentuje mimo wszystko teatr dramatyczny, statystycznie mocniej reprezentowany na przestrzeni dekad. Oczywiście nie w najbardziej ortodoksyjnej formie kompozycyjnej, o nie – z tą twórcy wc
Czytaj więcej