Pastorałka 2020




Piosenka świąteczna

 

To dzieciątko małe

Wiele imion ma

Ale jedno z nich na pewno

Każdy zna

Choć wciśnięci w mury

Przyparci do ścian

W noc najkrótszą będziesz świadkiem

Jak Miłość rodzi się nam

 

Więc pamiętaj, że to nieprawda

Że nic nas już nie czeka

I że bliżej nam do nieba

Niż do drugiego człowieka

I gdy co dzień wychodzisz z domu

I ludzi widzisz bez twarzy

Nie zapomnij, że duszę każdy ma

A dusza musi pomarzyć

 

Chociaż rzadko białe

Ty daleko stąd

Niech anioły Ci przyniosą

Magię świąt

I powrócą czasy

Gdy przyjazny świat

Człowiek znów nie będzie wrogiem

A drogi będzie jak brat

 

Więc pamiętaj, że to nieprawda

Że nic nas już nie czeka

I że bliżej nam do nieba

Niż do drugiego człowieka

I gdy co dzień wychodzisz z domu

I ludzi widzisz bez twarzy

Nie zapomnij, że duszę każdy ma

A dusza musi pomarzyć

 

Życzę Wam Wesołych Świąt 


Pastorałka 2020                 

sł. Agnieszka Majcher, muz. Agnieszka Majcher, Piotr Sitkowski

Chór Kameralny Fermata w składzie:

Soprany:

Iwona Dziarmaga

Antonina Gorzelak

Agnieszka Majcher

Dorota Sabat

Joanna Szewczyk-Kędzior

Alty:

Ilona Chatys

Katarzyna Kletowska

Elwira Strojek

Małgorzata Szymoniak

Tenory:

Sebastian Grabek

Arkadiusz Kasperek

Krzysztof Orkisz

Basy:

Łukasz Gronostaj

Paweł Macek

Jan Padusiński

Paweł Woliński

 

Piotr Sitkowski – fortepian, aranżacja

Ewa Robak – przygotowanie chóru, kierownictwo muzyczne

 Marcin Pacek – nagranie, montaż, mastering

Michał Robak – realizacja …..

 

Serdecznie dziękujemy Państwu Wioletcie i Pawłowi Kozłowskim za możliwość realizacji teledysku na terenie Centrum Sportowo-Rekreacyjnego „STADION” Kielce




Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wiersze Lema w tłumaczeniu

Obraz
  Artkuł  ukazał się oryginalnie w magazynie "Projektor" Od poezji absurdu do romantyczności. Angielskie przekłady wierszy Elektybałta z „ Cyberiady” Stanisława Lema.   1. Przekład „Cyberiady” i korespondencja autora z Michaelem Kandelem. „Cyberiada” jest zbiorem krótkich form prozatorskich, których głównymi bohaterami jest para genialnych konstruktorów – wynalazców, podróżujących po różnych planetach: Trurl i Klapaucjusz. Ci poszukiwacze szczęścia, przygód i godziwej zapłaty są jedną z typowych dla literatury par nierozłącznych kompanów, wiecznie rywalizujących i sprzeczających się [1] , tak barwnych, że trudno oprzeć się wrażeniu, że obcujemy z opisem ludzi z krwi i kości. Wojciech Orłowski w biografii pisarza pozwala, jak sam przyznaje, ponieść się wyobraźni i wysuwa – dość prawdopodobnie brzmiącą – tezę, że para ta miała swój pierwowzór w relacji Lema z jego przyjacielem Janem Błońskim [2] . Rzecz rozgrywa się w świecie, w którym sztuczna inteligencja opanowała Ws
Czytaj więcej

Pociąg(i) do Islandii

Obraz
  (recenzja spektaklu) Powroty są   zawsze ciekawe. Taki też był powrót do Teatru im. S. Żeromskiego – po przerwie spowodowanej zmęczeniem propozycjami placówki i niechęcią wobec reżimu sanitarnego, z którym teatr mi się kojarzył, z niecierpliwością czekałam na premierę. "Kilka opowieści z Islandii" reklamowano jako spektakl jubileuszowy przygotowywany z okazji 145-lecia istnienia kieleckiej sceny dramatycznej. I dobrze się stało, że zamiast jakiejś lokalnej wiwisekcji zaprezentowano nam tych kilka historii o ludziach, dla których punktem zbornym jest pobyt na Islandii. Choć trudno byłoby mi nazwać je w pełni uniwersalnymi, odsłaniają one rąbka tajemnicy o kondycji człowieka. I stanowią miły punkt wyjścia do jubileuszowych przemyśleń. Dobrze się też stało, że jubileuszowy spektakl reprezentuje mimo wszystko teatr dramatyczny, statystycznie mocniej reprezentowany na przestrzeni dekad. Oczywiście nie w najbardziej ortodoksyjnej formie kompozycyjnej, o nie – z tą twórcy wc
Czytaj więcej

Sięgając po widnokrąg

Obraz
Mieszkając w Kielcach całe życie, człowiek nie wie, co to widnokrąg. Gdzie się nie obejrzysz, w niedużej odległości od ciebie wyrasta pagór, i nie wiesz, czy jak się wespniesz, sięgniesz nieba, czy wchłonie cię bezkres przycupniety z drugiej strony.  Pewnie dlatego tak przyciąga nas morze - absolutne przeciwieństwo naszych krajobrazów... Kielecka premiera adaptacji powieści Myśliwskiego była obcowaniem z widnokręgiem - najlepszym, jakie mogło spotkać kielczanina. Adaptacja alinearnej opowieści o - pozornie banalnej - przemianie chłopca w mężczyznę jest obrazem uniwersalnym. Oczywiście, powyższy opis treści książki jest karygodnym uproszczeniem, ale jeśli ktoś pragnie pogłębienia tematu, literatura dotyczącą powieści jest obszerna. I będzie dobrym wstępem do odbioru spektaklu, ponieważ jego twórcy wykazali się (dla mnie na szczęście) wielką lojalnoscią wobec pierwowzoru. Ta adaptacja jest według mnie wiernym przekładem intersemiotycznym, tekst oryginału jest w centrum spektaklu, zost
Czytaj więcej